انجمن متافیزیک ایران – دکتر طلسم چاکرا شناسی، هاله شناسی، آشنایی با چشم سوم، ریکی ، دوره های ریکی پیشرفته، هیپنوتیزم وخود هیپنوتیزم، فنگشویی، کاربا آونگ، بازتاب درمانی، تله پاتی، مغناطیس درمانی
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
امکان ندارد افراد مدیتیشن را بدون اینکه ابتدا خوابیدن را یاد بگیرند بیاموزند. وقتی تعلقات ذهنی خود را رها کنیم آن وقت به خواب میرویم. مدیتیشن و خواب هیچ کدام تحت فشار و به اجبار انجام پذیر نیستند. اما تفاوت آنها در این است که در مدیتیشن هوشیاری حفظ می شود و در خواب نه. برای حفظ آگاهی و پرورش آن در هنگام مدیتیشن باید اراده ای قوی داشته باشیم.
١. مکان
اگر همیشه در اتاق مخصوصی مدیتیشن انجام دهید، بسیار عالی خواهد بود. در غیر این صورت گوشه ای را انتخاب کرده و به طور منظم در همانجا تمرین کنید تا به آنجا عادت کنید؛ در ضمن فقط به کسانی اجازه ی حضور در مکان تان را بدهید که به این عمل و عقیده تان احترام می گذارند.
۲. زمان
زمان مخصوص مدیتیشن هنگام طلوع و غروب آفتاب است؛ وقتی که آتمسفر سرشار از انرژی های مثبت است. یعنی بهترین زمان برهماموهورتا ساعت ۴ تا ۶ صبح است. اگر در این زمان بیدار شویم، ذهن و آتمسفر هر دو سبک، آرام و خالی از تنشهای روزانه هستند. اگر هم به هر دلیلی نتوانستید این زمان را انتخاب کنید، وقت آزاد دیگری پیدا کنید. هنگام غروب آفتاب و قبل از خواب شبانه هم زمان های مناسبی هستند. اگر شبها ذهن تان را از تنش و استرس خالی کنید راحت تر به خواب می روید. به هرحال هر زمانی را که انتخاب کردید از قبل تدارک لازم را ببینید تا در آن هنگام وقفه ای ایجاد نشود.
٣. استمرار
رعایت نظم در تمرینات مدیتیشن و انجام آن هر روز و در زمان معین اهمیت ویژه ای دارد. ضمیر ناخودآگاه متأثر از اراده ی شما است و برهمین پایه عمل می کند. از روزی پانزده یا بیست دقیقه شروع کنید و کم کم خودتان را به یک ساعت در روز برسانید. ناگفته نماند روزی نیم ساعت مدیتیشن بهتر از هفته ای دو ساعت است.
حتی هنگام مسافرت هم تمرین کنید. اگر مدتی خودتان را ملزم به این روند کنید، آن وقت به مدیتیشن هم مثل پاکسازی عادت می کنید و اگر یک روز مدیتیشن نکنید فقدان آنرا احساس خواهید کرد. به مرور درک خواهید کرد که مدیتیشن نوعی پاک سازی ذهن است و برای سلامت ذهن تان ضروری است. بنابراین حتی یک روز هم از آن غافل نخواهید شد.
۴. قرار گرفتن در وضعیت
در وضعیتی مناسب و ثابت، صاف و بدون انقباض بنشینید. گردن در امتداد ستون مهرهها و مسیر جریان انرژی از قسمت پایین ستون مهرهها (دنبالچه) تا فرق سر باید باز باشد. این انتقال انرژی با نیروی ذهن و تمرکز انجام شدنی است. قرار دادن پاها به حالت ضربدره وضعیت ثابتی به بدن می دهد، اما لازم نیست که حتما پاها را به حالت پادماساناه قرار دهید. وضعیت لوتوس کلاسیک خوب است. همچنین می توانید به حالت سیداسانا یا نیمه لوتوس یا هر وضعیت سادهی ضربدری شکل بنشینید. برای راحتی بیشتر و نزدیکی زانو به زمین بهتر است از کوسن استفاده کنید. این شکل نشستن مسیر جریان انرژی را مثلثی می کند و در نتیجه کیفیت انتقال انرژی بهتر می شود. سوخت و ساز بدن و تنفس آهسته و عمیق به تمرکز ذهن کمک می کند.
۵. تنفس
بدن خود را تا آنجا که می توانید از انقباض رها کنید و به طور منظم نفس بکشید. یک دقیقه تنفس شکمی داشته باشید تا اکسیژن کاملا به مغز برسد. سپس دم و بازدم را آهسته، بی صدا و منظم انجام دهید. این یک تمرین پرانایاما (کنترل تنفس) است که جریان پرانا (انرژی حیاتی) را یکنواخت کرده و ذهن را آرام می سازد.
۶. ذهن
برای دستیابی به نتیجه ی مطلوب در مدیتیشن لازم و ضروری است که با پرورش سطح آگاهی، نگرش وسیع، ایجاد لذت و احساس رضایت مندی در زندگی حالت و انرژی منفی را از خود دور کنیم و خودمان را در معرض امواج مثبت قرار دهیم. میزان موفقیت ما کاملا بستگی به ارادهی خودمان دارد. سوامی ویشنو دواناندا می گفت : برای حفظ هوشیاری در خواب باید جدا اراده کنید. ذهن ما عاشق راحت طلبی است، ما عاشق تعطیلات هستیم، اینکه هر کاری را هروقت دلمان می خواهد انجام دهیم. بدون اینکه ذرهای احساس مسئولیت کنیم. باوجوداینکه این تن آسایی استعدادهای ما را در همان حد بالقوه نگه می دارد و باعث افت آگاهی مان می شود باز هم تاجایی که امکان پذیر باشد از این آزادی خودمان استفاده می کنیم. باید بدانیم که بدون تلاش و کوشش هیچ چیز در زندگی ما تغییر نمی کند. برای اینکه تحولی در زندگی ما رخ دهد باید درک کنیم که مسئولیت پذیری و انجام وظایف نه تنها محدودیت نیست بلکه خود نوعی آزادی است. آزادی اینکه کدام مسیر را برای تلاش کردن انتخاب کنیم.
۷- انتخاب نقطه ی تمرکز
بر روی چیزی تمرکز کنید که ذهنتان را آرام می کند. برای اینکه ارتباط ذهن را با افکار مزاحم قطع کنیم در ابتدا باید یک نقطه تمرکز ، پایه ای را به عنوان مقدمه (نه آن نقطه ی تمرکز اصلی) در نظر بگیریم. با آگاهی از وضعیت بدن و توجه به دم و بازدم آرامش اولیه را به دست می آوریم. در ادامه با توجه به نقاط خاص در بدن تمركز قوی تر هم می شود. چون نقاط انرژی در بدن وجود دارد که توجه و آگاهی از آنها می تواند ما را به تمرکز برساند. به این نقاط چاکراها یا کانال های انرژی می گویند. مبحث چاکراها یکی از شاخه های راجا یوگا و در ارتباط با کندالینی یوگا است. علم کندالینی یوگا بر این نقاط انرژی تمرکز می کند تا انرژی متراکم و بلوکه شده در این نقاط راه اندازی شود و در نهایت هشیاری یا آگاهی فرد رشد کند. در بدن ما هفت چاکرای اصلی و تعداد زیادی چاکرای فرعی وجود دارد. این چاکراها در بدن علوی یا روحانی یک بدن اتری آگاه که ماهیت و جوهر آن از انرژی است و مکمل بدن فیزیکی است و در امتداد و به موازات ستون مهره ها قرار گرفته اند. میزان آگاهی و انرژی درونی ما بستگی به چگونگی عملکرد چاکراهایمان دارد. سه چاکرای اول، به برآورده شدن نیازهای اولیه ی ما، مانند: میل به امنیت، میل به لذت بردن و میل به نشان دادن هویت و فردیت مان، مربوط می شود. چهارمین چاکرا که در ناحیه ی قلب است بیان کنندهی انرژی عشق است. چاکرای پنجم در گلو است و متأثر از خاطرات گذشته و تصورات دربارهی آینده است. نقطهی بین دو ابرو ششمین نقطهی انرژی است و شعور آگاه است. آخرین مرکز انرژی در کاسهی سر است و باعث پیوستگی با انرژی کیهانی می شود. سوامی شیواناندا تمرکز بر مرکز قلب یا مرکز بین دو ابرو را پیشنهاد می کند. براساس دانش کندالینی یوگا می توان با تمرکز و هشیاری از یکی از چاکراها نیز مدیتیت کرد. هر چند اساتید این رشته هشدار داده اند که در صورت انجام این کار باید حتما انرژی ذخیره شده را تخلیه کنیم. چون فقط انرژی سیال بی خطر است و در خدمت امیال ما قرار می گیرد. اگر ذهن ما هنوز درگیر امیال غریزی مان باشد، انرژی آزاد شده ی ما همین نیازها را تقویت می کند و در نتیجه مانع رشد آگاهی در سطح هشیاری ما می شود. هنگامی که ذهن کاملا تصفیه و پاک شود، وقت آن است که بر روی چاکراهای بالاتر تمرکز کنیم.
۸- انتخاب موضوعی برای تمرکز
برای رفتن به مراحل بعدی مدیتیشن انرژی ذهنی شما باید تثبیت بشود. برای اینکه ذهن تان را برای تمرکز گرفتن آماده کنید، باید یک موضوع و شیء را به عنوان کانون توجه انتخاب کنید. همهی گام های اولیه در حقیقت آماده سازی شما برای رسیدن به این مرحله بود که بتوانید ذهنتان را برای مدت زمان قابل توجهی بر روی یک موضوع خاص متمرکز نگه دارید. ماندن در یک وضعیت ثابت و بی حرکت، دم و بازدم آرام و بی صدا و توجه به مرکز انرژی باعث قوی تر شدن تمرکز می شود اما هنوز به مدیتیشن نرسیده ایم؛ مدیتیشن حالت بعد از تمرکز است که ذهن به خلسه می رود.
۹- به ذهن تان فرصت بدهید
در ابتدا که ذهن سرگردان است و مدام پرسه میزند حساسیت به خرج ندهید. همرا با تمرکز پرانا، سرانجام ذهن نیز متمرکز می شود. تلاش و تقلا برای تمرکز گرفتن باعث می شود انرژی در کاسه ی سر قفل شود و سردرد بگیرید. ابتدا با دم و بازدم های عمیق شکمی تمدد اعصاب کنید، سپس به تدریج تمرکز ایجاد می شود.
۱۰- ذهن را رها کنید
اگر ذهن شما مدام پرسه می زند، مثل تماشای یک فیلم فقط به مشاهدهی افکار خود بپردازید و از آنها رد شوید. و مدام ذهن را به نقطه ی تمرکز بازگردانید. بعضی وقتها که ذهن مقاومت می کند ممکن است نامید و حتی دلسرد بشوید. پس روش عدم همکاری را که سوامی شیواناندا پیشنهاد می کند انجام دهید. یعنی اگر هنگام مدیتیشن مدام در گیر احساسات و عواطف خود می شوید و نمی توانید جلو بروید، تمرین ذهنی را رها کنید و فقط هر فکری که به ذهن می آید را مشاهده کنید. بگذارید ذهن تان آن قدر پرسه بزند تا به آرامش برسد. اینکه افکار می آیند و می روند و شما به آنها جهت نمیدهید باعث می شود که آنها تقویت نشوند و از شدت و حدت آنها کاسته شود. اما برای اینکه از نظر عاطفی – احساسی به ثبات برسید باید هرطور که شده بتوانید هرچند برای زمانی نسبتا کوتاه ذهن را از پرسه زدن باز دارید. این کار برای فرد مبتدی ممکن است بسیار دشوار باشد ولی حتی تمرینات کوتاه مدت روزانه باعث پیشرفت می شود.
۱۱- پالایش فکر
ادامهی حفظ تمرکز به مدیتیشن می انجامد. البته ممکن است پس از ماه ها و در اغلب موارد بعد از سال ها تمرین و ممارست موفق به این کار بشوید.
۱۲- سامادهی
ماندن در مدیتیشن منجر به سامادهی می شود و این یعنی رسیدن به اگاهی. سامادهی بالاترین مرحلهی مدیتیشن و هشتمین مرحلهی راجا یوگا است. اکنون ابرمن شما پدیدار شده و دیگر از تعارضات درونی خبری نیست.
